به نقل از «تسنیم»

انجام رفتارهای کارآفرینانه در روابط عمومی ها منوط به بهره برداری از فرصت هاست

تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۶۰۵۳۲

یک متخصص کارآفرینی سازمانی و ارتباطات به مناسبت ۲۷ اردیبهشت روز ارتباطات و روابط عمومی در یادداشتی به تشریح چرایی عملکرد بهتر روابط عمومی های کارآفرین در استفاده از فرصت ها و محور قرار دادن مخاطبین در قالب یک نظام یکپارچه ارتباطی پرداخته است. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، در یادداشت دکتر محمد حسن ترابی آمده است: روابط عمومی های که رفتارهای کارآفرینانه دارند به منظور ارتباط اثربخش با مخاطبان نیازمند نظام پیش تدبیری و گاهی منطبق با تغییرات پیوسته داخلی و خارجی هستند و تغییرات را به عنوان نقطه عطفی در فعالیت های خود می دانند تا از این طریق از فرصت های که به دنبال این تغییرات ایجاد می شوند به نحو شایسته ای بهره برداری نمایند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این یادداشت به دنبال پاسخ به این پرسش است که چرا برخی روابط عمومی ها از عملکرد بهتری در ارتباط با ذینفعان در تحقق استراتژی مخاطب محوری برخوردارند؟ بررسی ها نشان می دهد این عملکرد می تواند ناشی از اتخاذ رفتارهای کارآفرینانه ای باشد که با استفاده از ایده ها و همچنین  کشف یا خلق فرصت ناشی از ایجاد تغییرات در محیط درون و یا برون سازمان روی می دهند.

همانطور که می دانید گرایش به کارآفرینی در همه ارکان سازمان ارتقای عملکرد و رشد سازمان را در پی خواهد داشت و در این خصوص فهم درست تشخیص رفتار و نیازهای مخاطبان در آینده، پیش نیاز مهمی در جهت گیری راهبری- ارتباطی یک روابط عمومی موفق است که البته بروز برخی از عوامل، شناخت مخاطب را برای روابط عمومی ها بسیار سخت کرده و رفتار مخاطبان را به شدت تحت تاثیر و تغییر قرار داده است.

همانگونه که اشاره شد، تغییر عامل اصلی در ایجاد فرصت است  که از آن جمله می توان به فراوانی تغییرات در روندهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، مخاطبان هوشمندی که آگاهی جامعی از انتخاب های خود دارند، ظهور و بروز تغییرات جدید در بستر فناوری اطلاعات و دیجیتالی شدن، گسترش تعاملات با ذینفعان دیگر، تغییر سلایق در راستای کاهش هزینه ها و جلوگیری از اتلاف وقت و رفاه بیشتر، فردی سازی بیشتر خدمات، تغییر در نحوه ارائه خدمات، تغییر در سطح تحصیلات و آموزش، ارتقای سطح سواد افراد جامعه، تحلیلگر بودن مخاطبان، داشتن اطلاعات و معلومات ناشی از گسترش شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها اشاره کرد.

از فرصت تعاریف متعددی وجود دارد که در یکی از مهمترین آنها فرصت را مجموعه ای از شرایط می داند که ایده را مطلوب و امکانپذیر می نماید. در نوع نگاه به فرصت دو جریان فکری عمده وجود دارد البته در هر دو نظریه (کشف و خلق فرصت)، هدف کارآفرین، کشف، ارزیابی و بهره برداری از فرصت است. اما این دو دیدگاه فرضیات متفاوتی درباره ماهیت و منشاء فرصت دارند. اعتقاد به عینی بودن ماهیت فرصت و در نظر گرفتن منشاء بیرونی برای فرصت، منجر به شکل گیری دیدگاه کشف فرصت می شود، که نقش کارآفرین را کشف فرصت هایی می داند که در محیط شکل می گیرند در مقابل دیدگاهی که ماهیت فرصتها را ذهنی و منشاء شکل گیری آنها را تجسم خالق کارآفرین می داند، پایه شکل گیری دیدگاه خلق فرصت می شود، که معتقد است فرصتها در نتیجه اقدام کارآفرین و طی یک فرایند یادگیری رفت و برگشتی خلق می شوند.

همانطور که اشاره گردید هدف کارآفرین در انجام رفتارهای کارآفرینانه، کشف، ارزیابی و بهره برداری از فرصت هاست و تغییراتی که بعضی از آنها عنوان گردید خود مهترین عامل در کشف و یا خلق فرصت هاست که روابط عمومی های کارآفرین به عنوان یکی از مهمترین ارکان سازمان نمی توانند در رصد رویدادها، روندها، وقایع و رخدادها به راحتی از کنار این تغییرات که خود منشاء ایجاد فرصت ها هستند عبور کنند و به عنوان یکی از مهمترین وظایف خود می بایست به درک، شناسایی، تجزیه و تحلیل و در نهایت بهره برداری از این فرصت ها با نوآوری، به معنای معرفی محصولات و خدمات جدید، روش های نوین ساختار سازی و سازماندهی و در نهایت اصلاح و بهبود فرایندهای عملیاتی با هدف مخاطب محوری اقدام کنند.

مخاطب محوری  در روابط عمومی ها به عنوان یک فعالیت راهبردی، گامی اساسی در راستای ایجاد یک نظام مدیریتی است که تمامی فعالیت ها را حول مخاطب یکپارچه و منسجم می نماید. روابط عمومی مخاطب محور یک روابط عمومی با برنامه است که پیشاپیش امور، رویدادها و روندها حرکت می کند و به سطح مشاور مدیریت ارتقاء می یابد و در تعیین سیاست ها و خط مشی های سازمان مشارکت می نماید. این روابط عمومی تقویت درک متقابل با مخاطبان را هدف خود قرار داده و با اعتماد به نفس و استدلال، منطق قوی ضمن صیانت از منافع ذینفعان، با تدوین راهبردهای ارتباطی گام های اساسی در جهت اطلاع رسانی و اطلاع یابی با ارایه محتوای فاخر و جدید با رویکرد مخاطب محوری بر خواهد داشت.

روابط عمومی مخاطب محور همواره تغییرات را رصد کرده، خواست ها، نیازها و گرایشهای مخاطبان سازمان را تشخیص داده و به مدیران سازمان انتقال می دهند و با ارائه مشاوره های تخصصی به سیاستگذاران سازمان سهم قابل ملاحظه ای در تدوین سیاست ها و برنامه های اجرایی سازمان ایفاء نموده و با کشف، ارزیابی و بهره برداری از فرصت ها و نوآوری در همه ابعاد، کلیه فعالیت های روابط عمومی را حول مخاطبان خود یکپارچه می نمایند. در این صورت است که روابط عمومی ها می توانند با بهره گیری از فرصت ها رفتارهای کارافرینانه داشته باشند و از شکل و ساختار روابط عمومی سنتی به یک ساختار راهبردی در سازمان خود تبدیل شوند.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: رفتارهای کارآفرینانه بهره برداری از فرصت روابط عمومی ها مخاطب محوری فرصت ها خلق فرصت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۶۰۵۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رجوع و روایت آتش بلاگری و سلبریتی شدن در روابط زن و شوهری

نمایش «رجوع» این روزها در تهران روی صحنه می‌رود تا به اختلافات متداولِ این روزها در روابط بین زن و شوهرها بپردازد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داستان‌ها و ماجراهای مربوط به روابط زن و شوهری همیشه دستمایه ساخت آثار نمایشی بوده است. از فیلم‌های «همسر»، «آتش بس»، «توفیق اجباری» تا نمایش‌های «بازیگر و زنش»، «تن شوری» و ... هنرمندان را به سمت خلق آثاری با این موضوعِ همیشه جذاب سوق داده است.

جذابیت همیشگی این سوژه باعث شده پدید آورندگانِ تئاترِ «رجوع» نیز به سمت تولید اثری نمایشی با موضوعِ روابط زن و شوهری بروند. رجوع به قلم کیمیا خلج و کارگردانی سعید حشمتی در قالب اپیزودهای مشابه به چالش‌های زندگی زناشویی می‌پردازد. روایت داستان در بستر دادگاه، اندکی کلیشه‌ای و تکراری به نظر می‌رسد. اگر از این زاویه به دادگاه نگاه کنیم که عموماً ارجاع به دادگاه و قاضی آخرین راهکار برای حل بحران‌ها باشد پس باید این اشکال را متوجه نویسنده‌ی نمایش «رجوع» دانست که هیچ فرصتی را برای سازش بین زوجین قائل نبوده و صدور حکم قضایی را فصل الخطاب قرار داده است.

کلنل دست به دامن عارف شد / نازنین بیاتی انتخاب مناسبی بود؟

البته در نمایش اشاراتی به فرصت دادگاه برای ایجاد سازش بین زوجین برای تفکر و تأمل بیشتر شده اما این اقدام نویسنده ناکافی به نظر می‌رسد و شاید اگر به جای فضای دادگاه، اتفاقات نمایش در حضور شخص دیگری مانند یک مشاور خانواده رخ می‌داد، فرجام مثبت و امیدوار کننده‌تری برای کاراکترهای نمایش قابل تصور بود.

اپیزود نخست این نمایش روایت زن و شوهری بود که اختلافاتشان مربوط به استقلال زن و زیبایی‌های ظاهری بود.

در «رجوع» دیالوگ‌ها چکشی و پینگ پونگی است و نویسنده به خوبی موفق به ایجاد بده بستان‌ها در نمایشنامه شده است. داستان زندگی کاراکترها به شکل صحیحی پرداخت و روایت شده و نویسنده به شناخت درستی از کاراکترهای نمایشش رسیده است. در هر اپیزود تفاوت کاراکترها به وضوح قابل دریافت است و نویسنده در نگارش آنها خلاق و پویاست.

اما نکته مهمی که در مورد متن وجود دارد نوع نگارش آن است. اخیراً در بسیاری از آثار، نویسندگان را نمی‌توان مؤلف محسوب کرد. مؤلفی که ایده دارد، مشق می‌دهد، درس می‌دهد و شاید راهی نشان می‌دهد و....

اپیزود دوم؛روایت کارگردانی بود که به عنوان یک سلبریتی، در عین ازدواج با همسری روستایی، ارتباطاتی موازی داشت و همین موضوع موجب اختلافات شدید بین او و همسرش شده بود.

بخش زیادی از نویسندگان نسل جدید روایت‌هایی گزارش گونه دارند. روایت‌هایی که گویی تنها برای صرفا جهت اطلاعِ مخاطب نوشته شده‌اند یا اینکه گویی یک گزارش خبری هستند تا یک نمایشنامه با هدفی والا و نتیجه‌گیری که به کارِ زندگیِ مخاطب بیاید.
البته که در بسیاری از  آثار خبری، خبرنگاران نتیجه گرا و هدفمند هستند و تنها صرفاً راوی یک رویداد نیستند؛ بلکه موجب ایجاد چالش‌های جدی می‌شوند. اما در «رجوع» نویسنده فقط «گزارشگر» است. گزارشگری که گزارش می‌دهد؛ در بطن جامعه خانواده‌هایی هستند که شرایط ویژه و متفاوتی بر زندگی آنها حاکم است.

کیمیا خلج با نوشتنِ متن «رجوع» فقط به مخاطب خبر می‌دهد و مخابره‌گر یک اتفاق است؛ البته که همین هم ارزشمند است. اما نباید فراموش کنیم که نویسنده‌ی این نمایش‌نامه راهکار ندارد، ایده ندارد و هدایت گر نیست.

شاید به همین علت است که به رغم هدایت صحیح و خوب بازیگران توسط کارگردان، حس و حال تماشای یک اثر تئاتری ویژه به مخاطب منتقل نمی‌شود.

اپیزود سوم مربوط به زن و شوهری بود که تفاوت‌های اعتقادی و فرهنگی عمیقی با همدیگر داشتند و همین مسئله اختلافات شدیدی بین آنها ایجاد کرده بود.

اساساً در شرایط مشابه هیچ راهی برای به چالش کشیده شدن خلاقیت کارگردان وجود ندارد و یا حداقل بیننده تلاشی برای خلق یک اثر بصری ویژه از کارگردان را شاهد نیست. آفتی که گریبان برخی یا شاید بسیاری از آثارِ این روزهای تئاتر ایران را گرفته است.

کارگردانان در آثار مشابه و این نمایش، به «صندلیسم!» دچار شده‌اند. آفتی عجیب که با اسم رمز «مینی مال» و فقط با چیدن چند صندلی ساده در صحنه روز به روز در حال نفوذ در جان تئاتر است. هر کدام از کارگردانان هم دلایل خاصی را برای انتخاب این سبک کاری دارند که غالباً چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.  اجرای «صندلیسم» هرچه هست نه تنها تئاتر محسوب نمی‌شود بلکه شاید در چهارچوب یک اثر رادیویی ویژه هم گنجانده نشود.

البته که نمایش «رجوع» با وجود اینکه صحنه‌ای خالی دارد و تنها به چند صندلی روی صحنه پناه برده، اما تلاش کرده تا جنبه‌های نمایشی و تصویری هم در کار باشد تا اثر صرفا به یک نمایش رادیویی تبدیل نشود.

اپیزود چهارم این نمایش به روایت خانواده‌ای اختصاص داشت که زنِ خانواده در فضای مجازی بلاگر بود و همین مسئله پایه و اساس اختلافاتِ شدیدی شده بود.

رفتن سراغ موضوع‌های اجتماعی که در دل جامعه و در میان مردم جاری هستند و هر کدام از ما بارها و بارها در اطراف‌مان آنها را دیده‌ایم، بسیار ارزشمند است. پرداختن به این موضوع‌ها حتی اگر بدون ارائه‌ی راهِ چاره یا راهی تازه باشد، با زدنِ تلنگرهایی هرچند کوچک به مخاطب، می‌توانند اثرگذار باشند.

منصفانه نیست اگر از بازی خوب بازیگران (رجوع) سخن نگوییم. از اپیزود اول تا آخرین اپیزود که با بازی شیرین و دقیقِ افشین سنگ چاپ مواجه می‌شویم، همه بازیگران بسیار دقیق و حساب شده ایفای نقش می‌کنند و این نکته‌ای است که به واسطه آن نمی‌شود از نقش ویژه کارگردان چشم پوشی کرد.

در پایان باید گفت علیرغم کاستی‌هایی که در نمایش «رجوع» به چشم می‌خورد، اما این اثر ارزش یک بار دیدن را دارد.

توضیحات نمایش:

 رجوع

نویسنده: کیمیاخلج
کارگردان: سعیدحشمتی

بازیگران:

نیما هاشمی سرشت، الهام احمدی، میثاق جمشیدی، پریسا علی نیا، کیمیا خلج، هومن بنایی، روناک برخوردار، فاطمه توانا، محمد روشنفکر و افشین سنگ چاپ

-------------------------
نوشته: هبت اله یگانه
-------------------------

انتهای پیام/